Ik kreeg deze vijl van een chiroleider met als doel om er een prachtig mes van te maken. Ik kon kiezen uit vele modellen maar ik nam de uitdaging aan om een dolk te maken. Het moeilijke aan het maken van een dolk is dat alles symmetrisch moet zijn waaronder de snijvlakken, het heft, de stootplaat…
Een vijl bestaat uit gehard staal wat wil zeggen dat het moeilijk te bewerken is vanwege de hardheid. Aangezien het staal dus al hard was, moest ik dat proces niet meer doen maar om dan het staal optimaal hard te houden, moest ik ervoor zorgen dat het niet te warm werd door het dikwijls af te koelen in koud water. Dit vergde natuurlijk extra veel tijd maar die werd dan bespaard door het achteraf niet te hoeven harden.
Een andere optie was echter ook mogelijk nl. het eerst temperen (ontharden) van het staal waardoor het makkelijker en sneller te bewerken zou zijn. Om staal te ontharden moet het staal op kritieke temperatuur worden gebracht (non-magnetisch) en vervolgens rustig worden afgekoeld. Achteraf zou het staal dan terug perfect kunnen worden gehard.
Voor de dolk gebruikte ik niet de hele lengte van de vijl want dan zou het lemmet iets te zwaar zijn geweest en het evenwichtspunt niet in het midden hebben gelegen. Ook vond ik de volledige lengte iets te lang qua uitzicht. Ik sleep de basisvorm ruw uit en probeerde het staal niet te warm te laten worden door het telkens af te koelen.
Met mijn bandschuurmachine schuurde ik de vijl in model en ook hierbij koelde ik het staal zeer regelmatig af.
Het verlengde van de vijl werd bijgewerkt zodat het dunner dan de vijl zelf was. Om hier dan een stootplaat perfect op te laten passen moest het gat in de stootplaat smaller zijn dan de vijl zelf, maar groot genoeg om het verlengde van de vijl door te kunnen laten. Op die manier was het overschot aan ruimte in het gat in de stootplaat niet zichtbaar en paste deze ‘perfect’ op het lemmet.
Met het vormen van de snijranden had ik het vrij moeilijk. Het duurde uren en kostte me vele schuurbanden om de snijranden af te schuren met mijn machine. Dit proces vergt anders ook zo veel tijd en schuurbanden maar aangezien ik werkte met gehard staal, verdubbelde de duur en materiaalkosten.
Ik stopte met handschuren bij korrel 800. Dit gaf een ‘ruwe’ look wat ik goed vond passen bij de ribbels van de vijl. Deze had ik natuurlijk ook deels afgeschuurd met de machine tot korrel 600 zodat het mes niet zou schuren.
Om mijn kenteken in mijn messen te zetten, gebruik ik stampletters. Ik wilde eens gebruik maken van de andere letters van het alfabet en niet alleen die van mijn naam. Deze kwamen zeker van pas bij het versieren van de pommel. De pommel is het achterste stuk van een mes en dient vaak als mooie afwerking of als tegenwicht zodat het mes in balans is.
Het was vrij moeilijk om de letters op een rechte lijn te krijgen maar ik deed mijn best. ‘Who are you to decide what’s right or wrong?’ Dat is de zin staande op de pommel als kritiek op de vele, onnodige commentaren van mensen. Hieruit ontstond eveneens de naam van de dolk: ‘The Decider’
Niet al het hout is geschikt om te gebruiken als heft. Sommige houtsoorten zijn stevig, anderen niet. Het hout dat ik gebruikte voor dit mes is Azobé. Dat is een bijzonder harde, zeer duurzame houtsoort en volgens mij vrijwel geschikt voor de dolk. Het enige grote nadeel aan dit hout is dat het een zeer sterke, niet al te aangename, geur nalaat.
Ik boorde er een gat in zodat de verlenging van het mes er mooi inpaste en bracht de blok hout in ruwe vorm voor het heft.
Zo werd het tijd om alles vast te lijmen en af te werken dus zo deed ik. Zowel in het uiteinde van het hout als in de pommel boorde ik een 4-tal mm diep zodat de (epoxy-) lijm zich beter zou hechten en dus de pommel en het heft steviger aan elkaar vast zouden zitten.
Het vastlijmen van het mes met de stootplaat en het heft volgde. Vaak mors ik nogal met de lijm en ook deze keer plakte alles onder waardoor ik overal de lijm of moest afschrapen of wegschuren. Verder bracht ik het heft in juist model en schuurde het af tot korrel 400.
Aangezien de vijl zelf hard staal is, kon ik de stampletters daarop niet gebruiken om mijn naam te plaatsen. Gelukkig was de stootplaat niet al te hard en zeker breed genoeg zodat ik daar mijn kenteken in kon stampen.
Alleen het hout moest nog enkele lagen olie krijgen en dan was het mes klaar.
Ik ben zeer tevreden over dit project en over het resultaat. Ook deze keer heb ik weer nieuwe dingen bijgeleerd en nieuwe ervaringen opgedaan die me in de toekomst zeker verder zullen helpen. Het creëren en behouden van symmetrie vind ik persoonlijk heel moeilijk en vooral nu bij deze dolk vanwege de dubbele symmetrie. Ik hoop dat deze ervaring me later veel zal helpen om nog betere en mooiere messen te maken.
Bedankt voor het lezen! Als je iets niet goed begrijpt of nog vragen hebt, stel ze gerust!
Beste,
Als ik ze op de foto zie maak je prachtig vakwerk. Ik ben erg benieuwd wat de kosten/ prijs is van bovenstaande dolk en of je bereid bent om er nog eens te maken en het liefst met lederen hoes.
Graag verneem ik van je.
Met gastvrije groet,
Hayke Pollen